#19 Agata Czykierda- Grabowska "Jak powietrze" (PRZEDPREMIEROWO)

Kiedy spotykamy na swojej drodze miłość, cały świat wokół nas nabiera kolorów. Zaczynamy dostrzegać piękno we wszystkim i we wszystkich dookoła, a co najważniejsze dostrzegamy piękno w nas samych. Miłość nie pyta nas o zgodę, bo kiedy ją poczujemy całym sobą, nie zważa na nasze protesty. Nie ma już wtedy drogi powrotnej, bo miłość zmienia nas nieodwracalnie.

Co w fabule piszczy?

Dwie na pozór zwykłe osoby, które połączyło niezwykłe uczucie. Oliwia nie powinna narzekać na swój los. Pochodząca z dobrego domu dziewczyna na pierwszy rzut oka ma wszystko czego pragnie, jednak mimo to odczuwa wewnętrzną pustkę, której nic nie jest w stanie wypełnić. Jeden niefortunny wypadek stawia na jej drodze Dominika, zamkniętego w sobie, trochę wycofanego chłopaka o bursztynowych oczach, w których Oliwia znajduje ukojenie i tak potrzebny jej spokój. Dominik mieszkający na warszawskiej Pradze, samotnie wychowuje młodsze rodzeństwo. W jego życiu nie ma miejsca na beztroskę czy marzenia, a konieczność zapewnienia rodzeństwu poczucia bezpieczeństwa i w miarę szczęśliwego dzieciństwa sprawiły, że chłopak musiał szybko dorosnąć. Mimo, że Oliwia i Dominik pochodzą z dwóch zupełnie różnych światów, nie potrafią o sobie zapomnieć. Nie mogą bez siebie żyć, są dla siebie jak powietrze. Jednak czy miłość pomimo dzielących ich różnic i skrywanych tajemnic przetrwa?

Moja opinia

Czasami wydaje się, że książki z gatunku New Adult niczym nie mogą nas zaskoczyć. Mimo, że wielu z nas chętnie po nie sięga to podświadomie wiemy czego możemy się spodziewać. Ciągle powtarzający się ten sam schemat, przewidywalni bohaterowie, łatwy do przewidzenia rozwój fabuły, łatwe do przewidzenia zakończenie. Jednak nie jestem pewna czy „schematyczna” i „przewidywalna” to odpowiednie słowa do opisania powieści Agaty Czykierdy- Grabowskiej „Jak powietrze”. Przyznam szczerze i z wielkim żalem, że nie sięgałam do tej po książki polskich autorów. Jednak szum na blogach recenzenckich wokół „Jak powietrze” podsycił moje zainteresowanie, a napis na okładce głoszący, że jest to pierwsza polska powieść New Adult skutecznie zachęcił mnie do sięgnięcia po tą pozycję. Nie powiem, że nie przyciągnęła mnie również okładka książki, która swoją drogą jest zdecydowanie najładniejszą okładką w całej mojej biblioteczce. „Jak powietrze” niezwykle mnie intrygowała, dlatego na bok odłożyłam swoją niechęć do polskich autorów i sięgnęłam po nią. I wiecie co? Wpadłam po uszy, od pierwszych kartek książki! Historia Dominika i Oliwii chwyta za serce, ściska gardło ze wzruszenia i wywołuje uśmiech na twarzy. Znalazłam w tej książce wszystko to czego oczekuje po literaturze New Adult – głębokie uczucie, dobrze skonstruowanych bohaterów, wciągająca fabułę, prosty i przyjemny w odbiorze język jakim jest książka napisana,  a przede wszystkim emocje. Emocje, które jednak nie przytłaczają czytelnika, a powodują, że pomimo poruszanych ciężkich tematów książka sprawiła, że się wyciszyłam i zrelaksowałam. Również fakt, że wydarzenia rozgrywają się w naszych polskich realiach wpływa na to, że bohaterowie wydają się być  bardziej autentyczni. Autorka stworzyła niezwykłych bohaterów, których nie sposób nie polubić. Emanująca od nich wrażliwość na krzywdę drugiego człowieka, empatia oraz dobroć były ujmujące i wywoływały na mojej twarzy uśmiech.  Mimo, że los ich nie oszczędzał, Dominik i Oliwia to bohaterowie bardzo odważni, mocno stąpający po ziemi, dostrzegający piękno otaczającego ich świata i cieszący się z małych rzeczy. Dominik i Oliwia stanowią dwa przeciwległe bieguny, jednak mimo to od pierwszej chwili przyciąga ich do siebie niewidzialna moc. Dojrzewające pomiędzy nimi uczucie autorka przedstawiła w sposób bardzo subtelny, delikatny co nadaje książce głębszego wyrazu, sprawiając, że czytelnik jest oczarowany całą historią.  

"Było w nim coś, co nie pozwalało jej oderwać wzroku. Coś co ją przyciągało. Chciała na niego patrzeć i nie chodziło tylko o to, jak wyglądał, ale przede wszystkim o to, jaki był głęboko w środku."

Fabuła powieści jest prosta, ale właśnie w tej prostocie tkwi jej prawdziwe piękno. Autorka nie kombinuje, nie stawia bohaterów w zawiłych sytuacjach, nie przytłacza czytelnika nadmiarem emocji. Zamiast tego przedstawia nam po prostu życie, takie jakie ono jest ze wszystkimi wzlotami i upadkami. Dlatego też każdy może łatwo utożsamić się z bohaterami powieści, gdyż to co ich spotyka może się zdarzyć każdemu z nas. Książka wywołała we mnie pewną nostalgię, zaczęłam zastanawiać się nad swoim życiem, nad tym jak ważne jest nie to co mamy ale to jacy jesteśmy oraz jak cenne jest to byśmy potrafili cieszyć się z drobnych rzeczy, tak jak robią to bohaterowie powieści. Mimo, że ich życie dalekie jest od ideału, potrafią cieszyć się z każdego dnia i każdej wspólnie spędzonej chwili. Kiedy są razem to w końcu mogą swobodnie oddychać.

"Jesteś moim domem. (...) Jesteś moim powietrzem."

Podsumowując, „Jak powietrze” to zapadająca głęboko w serce i w pamięć historia o uczuciu będącym w stanie zagoić rany z przeszłości, o tym, że nawet w najmroczniejszych chwilach możemy znaleźć swój mały promyk nadziei, ale również o tym jak ważne jest czerpanie radości z małych rzeczy w naszym życiu. Agata Czykierda- Grabowska wysoko postawiła poprzeczkę, tworząc na pozór prostą historię, która wzrusza do łez, daje nadzieję na lepsze jutro, ale również wywołuje uśmiech na twarzy.  Jest to pozycja, której nie może zabraknąć w waszej biblioteczce. 

 

Moja ocena: 5/6

Tytuł: Jak powietrze

Autor: Agata Czykierda- Grabowska

Ilość stron: 480

Okładka: miękka

Wydawnictwo: OMG Books